Το ΜOΥΣΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και το ART/EUROPEAN ANIMATION CENTER μετέχοντας στον εορτασμό των 150 χρόνων από τη γέννηση του Κ. Π. Καβάφη (1863-1933), οργανώνουν μια σύγχρονη διεθνή φωτογραφική έκθεση με τίτλο ΩΣ ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΠΟΛΥ
Είκοσι τρεις καταξιωμένοι και νεότεροι φωτογράφοι από την Αίγυπτο, Γαλλία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Ιαπωνία, Ισραήλ, Κύπρο, Λευκορωσία, Λιθουανία, Πολωνία, Σιγκαπούρη προσεγγίζουν το ποιητικό έργο του τιμώμενου Έλληνα δημιουργού.
Ο ηθοποιός Μάνος Καρατζογιάννης δημιουργεί μια ηχητική εγκατάσταση, διαβάζοντας το ποίημα «Ωραία λουλούδια κι άσπρα ως ταίριαζαν πολύ» του Κ. Π. Καβάφη.
Ο Ιάπωνας Dino Sato μεταμορφώνει το ποίημα «Ακούμπησα και πλάγιασα στες κλίνες των» σε μια απροσδόκητη ταινία animation και ένα ανάλογο illustration.
Η εγκατάσταση (installation) «Ωραία λουλούδια κι άσπρα ως ταίριαζαν πολύ» βασισμένη στην ψηφιακή προβολή του ομότιτλου έργου του Γιάννη Τσαρούχη, από το 1964, συμπληρώνει τη φωτογραφική έκθεση.
Η έκθεση πραγματοποιείται στο Λουτρό των Αέρηδων (Κυρρήστου 8, Πλάκα, Αθήνα), από 23 Νοεμβρίου 2013 έως 28 Φεβρουαρίου 2014, με την προοπτική να φιλοξενηθεί και σε άλλες ελληνικές πόλεις, αλλά και στο εξωτερικό.

Επιμελητής Έκθεσης: Krzysztof STANISLAWSKI, Πολωνία

ΤΟΠΟΣ: ΛΟΥΤΡΟ ΤΩΝ ΑΕΡΗΔΩΝ, Κυρρήστου 8, Πλάκα
ΧΡΟΝΟΣ: 23 Νοεμβρίου 2013 – 28 Φεβρουαρίου 2014
ΕΓΚΑΙΝΙΑ: Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2013, ώρα 19:00
ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ: Καθημερινά 09:00-15:00 (Τρίτη κλειστά)
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: 210 32 44 340

«Το ΜΕΛΤ βάζει το δικό του λιθάρι στην απόπειρα να αναδειχθεί το εύρος και το βάθος της ποίησης του μεγάλου Αλεξανδρινού. Συμμετέχει έτσι στο «Έτος Καβάφη». Ανοίγει τους χώρους του και διαλέγεται με την οικουμενική ποίησή του. Άλλωστε ο χώρος που στεγάζει την έκθεση, το Λουτρό των Αέρηδων, παραπέμπει και στις εικόνες που καθόρισαν το έργο του.
Το Μουσείο Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης αγκαλιάζει μια διεθνή προσπάθεια εικαστικού αναστοχασμού των συμβόλων που, μέσα από τον λόγο του Αλεξανδρινού, έχουν γίνει σημεία παγκόσμιας αναφοράς.
Η έκθεση εμπνέεται από το έργο του Καβάφη και ταξιδεύει ελεύθερα με «καράβι» τις λέξεις, τα σύμβολα. Κάνει μια νέα ανάγνωση στις Καβαφικές έννοιες. Επανασημασιοδοτεί εμβληματικά ποιήματα και έννοιες, που ο ίδιος ανέδειξε μέσα από την ποίησή του. Η ατομική ελευθερία, ο θάνατος, η αξιοπρέπεια, η ήττα, το ηθικό χρέος, οι προσωπικές επιδιώξεις και η ανάγκη για ανανέωση, αλλά και το σώμα, το πάθος, η υπέρβαση, όλα αφορμές πρακτικής φιλοσοφίας στον καβαφικό λόγο, αποτελούν εφαλτήριο για τους καλλιτέχνες, που αποκαλύπτουν την καθολικότητα της αλήθειας του ποιητή.
Το ότι τα σύμβολα του Κ. Π. Καβάφη γνωρίζουν τη συλλογική αποδοχή και αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος της κοινής συνείδησης των ανθρώπων, προσφέρει και στην έκθεση ένα ευρύτατο σημείο αναφοράς, την καθιστά καλλιτεχνικό γεγονός με εμβέλεια αλλά και με μεγάλη αξία.»

Έλενα ΜΕΛΙΔΗ
Αρχαιολόγος - Ιστορικός
Αν. Διευθύντρια Μουσείου Ελληνικής Λαϊκής Τέχνης

---

ΩΡΑΙΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΙ ΑΣΠΡΑ ΩΣ ΤΑΙΡΙΑΖΑΝ ΠΟΛΥ

Μπήκε στο καφενείο          όπου επήγαιναν μαζύ.—
Ο φίλος του εδώ          προ τριώ μηνών του είπε,
«Δεν έχουμε πεντάρα.          Δυο πάμπτωχα παιδιά
είμεθα — ξεπεσμένοι          στα κέντρα τα φθηνά.
Σ’ το λέγω φανερά,          με σένα δεν μπορώ
να περπατώ. Ένας άλλος,          μάθε το, με ζητεί.»
Ο άλλος τού είχε τάξει          δυο φορεσιές, και κάτι
μεταξωτά μαντήλια.—          Για να τον ξαναπάρει
εχάλασε τον κόσμο,          και βρήκε είκοσι λίρες.
Ήλθε ξανά μαζύ του          για τες είκοσι λίρες·
μα και, κοντά σ’ αυτές,          για την παληά φιλία,
για την παληάν αγάπη,          για το βαθύ αίσθημά των.—
Ο «άλλος» ήταν ψεύτης,          παληόπαιδο σωστό·
μια φορεσιά μονάχα          του είχε κάμει, και
με το στανιό και τούτην,          με χίλια παρακάλια.

Μα τώρα πια δεν θέλει          μήτε τες φορεσιές,
και μήτε διόλου τα          μεταξωτά μαντήλια,
και μήτε είκοσι λίρες,          και μήτε είκοσι γρόσια.

Την Κυριακή τον θάψαν,          στες δέκα το πρωί.
Την Κυριακή τον θάψαν:          πάει εβδομάς σχεδόν.

Στην πτωχική του κάσα          του έβαλε λουλούδια,
ωραία λουλούδια κι άσπρα          ως ταίριαζαν πολύ
στην εμορφιά του και          στα είκοσι δυο του χρόνια.

Όταν το βράδυ επήγεν—          έτυχε μια δουλειά,
μια ανάγκη του ψωμιού του—          στο καφενείον όπου
επήγαιναν μαζύ:          μαχαίρι στην καρδιά του
το μαύρο καφενείο          όπου επήγαιναν μαζύ.

(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984) [145, 1929]