Περιγραφή του έργου:

ΤΕΙΧΗ, 1896
Σκηνοθεσία: ΣΙΜΠΑΤΑ Όγιου
Μουσική, Ηχητικά Εφέ: ΜουςΜους
Διάρκεια: 46”

Απέδωσα το ποίημα ως ένα τυπογραφικό δοκίμιο σε κίνηση. Όχι ως μια φωναχτή ανάγνωση ή μια απόπειρα προβολής φωτογραφιών.
Προσπάθησα να καταδείξω ένα όραμα με κείμενα και κινήσεις.
Ένιωσα έναν «λεπταίσθητο» αποκλεισμό από το ποίημα, όταν το διάβασα.
Ελπίζω να το απεικόνισα το ίδιο «λεπταίσθητα», αν και δεν μπορώ να το περιγράψω με λόγια.

Το ποίημα δημοσιεύτηκε το 1896. Δεν κατάλαβα τι σημαίνει «τείχος».
Αναρωτιέμαι αν η έννοια «τείχη» έχει μια βαθιά σημασία για τους Έλληνες.
Οι αρχαίοι Έλληνες αποδίδουν μεγάλη σημασία στις κηδείες και στη μετά θάνατον ζωή! Άκουσα ότι αυτόχειρες, παιδιά και οι δούλοι ενταφιάζονταν. Μόνο οι πολίτες επιτρεπόταν να καίγονται.
Και τα μωρά που πέθαιναν πριν σαραντίσουν, εναποτίθεντο στα κοιλώματα των τοίχων των σπιτιών. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν, ότι ένα σώμα χωρίς ψυχή ήταν βρόμικο. Έτσι καθάριζαν τα σώματα με τη φωτιά. Αυτό σήμαινε, ότι ένα θαμμένο σώμα χωρίς φωτιά ήταν μια πολύ βρόμικη ψυχή.
Οι ακάθαρτες ψυχές προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους τοίχους των σπιτιών, δημιουργώντας μια βαριά και βρόμικη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Νιώθω ανατριχίλα και αποστροφή για τα ταφικά έθιμά τους, επειδή είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά μας σήμερα.
Υπάρχει ένα μεγάλο «πολιτισμικό χάσμα» μεταξύ των έθιμων τους και των δικών μας.

Σχετικά με το ποίημα Τείχη, ένιωσα αρνητικά, σαν να καθηλώθηκα. Αλλά δεν μπορώ να ξέρω τι ήθελε να εκφράσει πραγματικό ο Καβάφης με αυτό το ποίημά του. Επειδή αυτό είναι γραμμένο πριν από 100 και πλέον χρόνια, νομίζω ότι υπάρχει ένα χάσμα γενεών, μεταξύ αυτού που ένιωσα εγώ από το ποίημά του και από αυτό που ο ίδιος ένιωσε γράφοντάς το.

Εμπνεύστηκα από τα δύο αυτά συναισθήματα. Και αυτό είναι πιο ενδιαφέρον και δύσκολο. Για αυτό προσπάθησα να εξαπλώσω αυτό το χάσμα στην ταινία μου.